Spek­takl jest zaskaku­jący dla widza. Ma charak­ter spotka­nia wid­owni z Edel­manem, który zaprasza do wysłucha­nia swoich wspom­nień o pow­sta­niu w Get­cie. 

Poprzez bezpośredni kon­takt z aktorami, pub­liczność staje się uczest­nikiem niepow­tarzal­nej opowieści pełnej napięć i emocji bohaterów. Okazuje się, że przeży­cia bohaterów, a także ich zma­gania i wybory, nabier­ają uni­w­er­sal­nego wymi­aru, są aktu­alne i intere­su­jące również i dziś. 

Należy je tylko właś­ci­wie przekazać pub­liczności – a takie właśnie było założe­nie twór­ców spek­taklu: sprawić, by widz nie zgu­bił się w tej porusza­jącej his­torii i w pełni zrozu­miał ją, odna­j­du­jąc w sobie niezbędną do tego wrażli­wość. Zwykłą ludzką wrażli­wość.